۲۶ فروردین ۱۳۹۵

#ایران - در گذر تاریخ ... ۲۵ فروردین ۱۳۳۰– ۱۴ آوریل۱۹۵۱ صادق هدایت؛ ازپیشگامان رمان نویسی درایران،دنیای استبداد،ریاکاری وخرافه پرستی راترک کرد

در گذر تاریخ ...
۲۵ فروردین ۱۳۳۰– ۱۴ آوریل۱۹۵۱
صادق هدایت؛ ازپیشگامان رمان نویسی درایران،دنیای استبداد،ریاکاری وخرافه پرستی راترک کرد


صادق هدایت، رمان‌نویس مشهور ایرانی در فرانسه درگذشت.
از صادق هدایت به‌‌عنوان یکی از پیشگامان رمان‌نویسی در ایران یاد می‌کنند که قدمهای اساسی در این‌را ه برداشت.
صادق هدایت در سال ۱۲۸۱ در شهر‌تهران متولد شد و تحصیلات خود را در مدرسه سن‌لویی تهران به‌پایان رسانید و سپس برای ادامه تحصیلات به‌اروپا رفت.
هدایت به‌گذشته ایران علاقه ویژه‌یی داشت درهمین راستا برای فراگرفتن خط و زبان پهلوی به‌هندوستان رفت. محصول این‌سفر، ترجمه چندین‌جلد كتاب از زبان پهلوی به‌ فارسی بود.
در سال ۱۳۰۹ نخستین مجموعه داستانهای خود را تحت‌عنوان ”زنده‌بگور“ در تهران به‌چاپ رساند و در سال۱۳۱۴ تحت‌فشار دیكتاتوری رضاخانی و به‌دنبال غیرقانونی شدن گروه ربعه كه هدایت و سه تن دیگر از نویسندگان هم‌عصر او عضو آن بودند، رهسپار هندوستان شد. با نوشتن و انتشار بوف‌كور در آنجا توانست بدون دلهره، عقده چندین‌ساله را باز نماید و بدون هراس از فراشان حكومتی، ناگفتنی‌ها را بر زبان آورد.
هدایت، بخشی از داستانهایش را در محکومیت رژیمهای فاسد و ظالم و نشان‌دادن درد و رنج محرومان و تهیدستان نوشته است که از آن جمله‌اند‌:
”حاجی‌آقا”، ”علویه‌خانم”، ”طلب آمرزش”، ”میهن‌پرست”.
علاوه‌براینها هدایت، دهها داستان، مقاله و کار تحقیقی از خود برجای گذاشته است. .
پیش از هدایت، از داغ و درد مردم در قصه‌ها خبری نبود. او پای آدمهای بی‌چهره و ازیادرفته را به‌داستانهای خود باز كرد و با نیشتر طنزی تلخ، اعماق جامعه را شكافت.
زنده‌یاد دكترساعدی درباره او می‌گوید:
”هوشیاری و درایت هدایت در این بود كه به‌چیزی كه نمی‌خواست تن نمی‌داد و هیچ‌چیز شكل‌گرفته و جاافتاده را قبول نمی‌كرد. او معترض بود. مدام معترض بود. این آواره معترض را اگر انزواگر و انزواجو و مرگ‌طلب خوانده‌اند، به‌غلط خوانده‌اند و نامیده‌اند. او زندگی را در پویایی می‌دید، در بی‌قراری خویش می‌دید، اگر امروز زنده بود و تسلط دستاربندان را بر وطن ما می‌دید مطمئناً رودررو با رژیم جمهوری اسلامی می‌ایستاد. هم با قلم هم با اسلحه“.
آثار هدایت، مشحون از علاقه شدید وی به‌ایران، نفرت از تسلط بیگانه، عشق به‌مردم رنجدیده و بیزاری از ریاكاری و زورگویی و به‌ویژه خرافه‌پرستی است.
برخی از آثار معروف او عبارتند از:
سگ ولگرد، سه‌قطره‌خون، سایه‌روشن، وغ‌وغ صاحاب، توپ مرواری، ترانه‌های خیام، و چندترجمه از نویسندگان اروپایی.
او در ۲۵فروردین ۱۳۳۰ در پاریس به‌زندگی خود خاتمه داد.



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر