زندانها، آینه‌های خورشید مقاومتخیلی وقت است که زندانها در ایران، پایگاه بهارند. خاستگاه بهار، و منتشر کننده عطر بهارند.
خیلی وقت است که نوروز از زندانها به همه جا پیام می‌دهد،
اصلا در ایران قدیم رسم نبود که کسی سفره‌ی هفت سین را ببرد جلوی زندان بیندازد. و در هوای سرد، آینه و شمعدان و سیب و سمنو و گل و قرآن روی زمین بگذارد.
اما این روزها یکی از مهمترین خیزگاههای نسیم بهار امید و مقاومت برای آزادی، زندانها هستند. این خبرها را حتماً خوانده اید:
«اول فروردین مراسم تحول سال نو توسط جمعی از زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت کرج بر سر سفره هفت سین برگزار گردید».
«در اولین روز سال نو، با وجود حضور سنگین مأموران اطلاعاتی و امنیتی، خانواده‌های زندانیان سیاسی و شهیدان قیام در مقابل زندان اوین تجمع کردند و با پخش شیرینی و دادن شاخه‌های گل به حاضرین یاد زندانیان سیاسی در بند را گرامی داشتند».
بله! این جملات را هم که از دریچه‌های کوچک سلولها در آسمان میهن و در فضای شهرها منتشر می‌شود بخوانید:
«ما مبارزین با تاریکی و ظلمت و پیام آوران رهایی، شادی، خوشی و عدالت هستیم هر چند که زیر شکنجه‌ها، جبر، فشار و زیر حکم اعدام هستیم اما قلبی مملو از عشق به شما هموطنان داریم و برای بهار آزادی که در راه است با تمام وجود کوشا هستیم». زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان.
«خالصانه آرزو می‌کنم پیوند بهار طبیعت و بهار آزادی ایران‌زمین برقرار شده و زیباترین بهار تاریخ را برای ایرانیان رقم زند. زندان رجایی شهر زندانی سیاسی -».
«امیدواریم در سال ۱۳۹۵ با خیزش ملت آزاده ایران به این بی‌عدالتیها پاسخ داده شود“. یک زندانی سیاسی در پیامی از زندان تبریز.
راستی از کی این رسم ایرانی این‌طور اجرا می‌شود؟ از کی زندان، پایگاه بهار شده است؟!
شاید از آن روز که نخستین پیشتازان بهار و نوروز آزادی سلولها را به پایگاه مبارزه و تدوین اصول مبارزه و انقلاب تبدیل کردند. شاید از آن روز که از دل زندانها پیام دادند که نمی‌شود جلوی بهار را گرفت. نمی‌شود نسیم را کشت و از رویش گلها ممانعت کرد؛ و گفتند و گفتند که نمی‌شود خورشید را کشت و آفتاب را در بند کرد.
بعد این سنت مثل خود بهار گسترش یافت. سلول به سلول و زندان به زندان. تا این‌که حالا در این سالها می‌بینیم که از فراز آسمان زندانها، رنگین کمانی از آرمان روی شهر پل می‌زند. و فرزندان آفتاب از زندانها پیام می‌دهند. مگر رنگین کمانی زیباتر از «رهایی، شادی، خوشی و عدالت» که زندانیان زاهدان به مردم نوید می‌دهند هست؟
بله! سالهاست که فرزندان آفتاب شرف و مقاومت ایرانی، مثل آینه‌ای، پیام را از مقاومت ایران می‌گیرند و رو به شهرها و روستاها منعکس می‌کنند.
حجت زمانیها و علی صارمیها، جعفرکاظمیها و حاج آقایی‌ها، و غلامرضا خسرویها و و و... گلهای سرخ شرافت ایران ما، و حالا نظیرهای امروزی آنها... . همان فرزندان آفتاب امید هستند و پیام مقاومت می‌دهند.
بی علت نیست که از نوک پیکان مقاومت هم رو به همین آینه‌های بازتاب دهنده این‌طور خطاب می‌شود:
«به شما مادران و زنان و مردان آزاده‌یی که در برابر اوین به‌اعتراض برخاستید، می‌گویم این شمایید که عید را می‌آورید.
شما که در زندانها مقاومت می‌کنید، زندانیانی که جشن چهارشنبه‌سوری برگزار کردید و شما که فروزانتر از پیش در گوهردشت، شعار می‌دادید: «بزن آتش به اصل ولایت»، بله شما هستید که عید را می‌آورید!
شما که به مردم فقرزده و تهیدست کمک می‌کنید و شما که در پیرامون خود، صلح و صفا و اعتماد و دوستی بذل می‌کنید، شما عید را می‌آورید!
عید آزادی با اراده‌های شما نزدیک می‌شود». از پیام رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران. نوروز95
بله! زندانها این سالها معنی دیگری دارند. زیرا در خود، قلبهای گرمی‌بخش بهارآور را جای داده‌اند. پس سلام به آن آفتابهایی که از سلولها، شعاع گرم مقاومت را و عطر آزادی را در زمستان ولایت‌فقیه پراکنده می‌کنند.
با با ما در کانال تلگرام میهنی میسازیم همراه شوید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر