جملاتی از شعله پاکروان در وصف شهید ستار بهشتی و مادرششعله پاکروان، مادر ریحانه جباری، جملاتی به‌مناسبت سالگرد تولد شهید ستار بهشتی و شهادتش در زیر شکنجه دژخیمان و توصیف مادرش گوهر عشقی منتشر شد.
در قسمتی از این جملات آمده است:
وه که چه جهان فراخی در عین رشادت
آه که چه جهان کوچکی در حین عزا
عزای مردی که سینه اش
خانه‌ی لگدهای کین توزانه‌ی بازجویش شد
پشت و پهلویش برکه‌ای پر از نیلوفر بنفش.
خورشید رو به چشمانش خندید
مرغ های بلند پرواز صدایش زدند
هوهوی باد در گوشش رازهای شگرف انسان را
یکایک باز گفت.
و او می‌خندید.
و تازیانه تا عرش بالا می‌رفت
و او باز می‌خندید
عرق از سر و روی تازیانه میبارید
و او می‌خندید.
چکمه بالا و پایین میکوبید
و او دیگر نخندید.
با تنی له شده و شکافته
با چشمانی بسته
با گونه‌یی شکسته
با سری تراشیده
سرازیر شد به گودالی با سنگ سیاه و براق
مثل چشمهایش.
و مادر،
با پستانی پر شیر
چارقد سیاه بر موی سپیدش کشید
تا برای همیشه
سیاهپوش پسری با چشمهای سیاه براق و سرتراشیده شود.
تا برای همیشه تنش بلرزد برای میلاد و مرگش.
تا در شب سیاه مثل چشمهای سیاه ستارش،
غمگنانه در انتظار سحر باشد.
آری،
میهنی می سازیم
که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
با ما در کانال تلگرام میهنی میسازیم همراه شوید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر