در گذر تاریخ ...
12 تیر 1303
میرزاده عشقی، شاعر و روزنامه‌نگار میهن‌پرست ایرانی به شهادت رسید
روز ۱۲ تیرسال ۱۳۰۳ میرزاده عشقی، شاعر و روزنامه‌نگار مبارز، توسط عمال رضاشاه به‌شهادت رسید
میرزاده عشقی در سال ۱۲۷۲ در همدان متولد شد. وی از ۷سالگی به تحصیل فارسی و فرانسه پرداخت و در ۱۷سالگی تحصیل را رها کرد و در اوایل جنگ جهانی اول به استانبول رفت و به تحصیل فلسفه و علوم اجتماعی پرداخت. او در سال ۱۲۹۶ نامه عشقی را در همدان انتشار داد و سپس به تهران رفت و روزنامه قرن بیستم را منتشر کرد. در این‌روزنامه، او به‌شدت، رضاخان و حکومت فاسد او را مورد حمله قرار داد
وی مدام می‌خروشید: این ملک، یک انقلاب می‌خواهد و بس
بالاخره رضاخان دستور قتل عشقی را صادر کرد و عشقی در صبح پنجشنبه دوازدهم تیرماه ۱۳۰۳ در منزل مسکونی‌اش از پشت هدف گلوله قرار گرفت و ۴ساعت بعد در بیمارستان، فریاد معترضش خاموش شد
برای تجلیل از او ۳۰ هزار تن از مردم تهران درمراسم خاکسپاری‌اش شرکت کردنددرآثار او که آرزوهای خلق را فریاد می‌زد از شعر تا قصه و نمایشنامه به‌چشم می‌خورد
از‌جمله اشعار معروف وی جمهوری‌نامه است که در مخالفت با رضاخان سروده و در آن چهره بسیاری از ریاکاران را با لحنی تند افشا کرده است
عشق وطن
خاکم به سر، زغصه به سر، خاک اگر کنم
خاک وطن که رفت چه خاکی به سر کنم؟
آوخ کلاه نیست وطن تا که از سرم
برداشتند فکر کلاهی دگر کنم
مرد آن بود که این کلَهش بر سر است و من
نامردم ار به بی‌کلهی آنی به‌سر کنم
من آن نیم که یکسره تدبیر مملکت
تسلیم هرزه‌گرد قضا و قدر کنم
زیر و زبر اگر نکنی خاک خصم ما
ای چرخ، زیر و روی تو زیر و زبر کنم
جائیست آرزوی من، ار من به آن رسم
از روی نعش لشکر دشمن گذر کنم
من آن نیم به مرگ طبیعی شوم هلاک
وین کاسه خون به بستر راحت هدر کنم
معشوق عشقی ای وطن ای عشق پاک من
ای آن‌که ذکر عشق تو شام و سحر کنم
عشقت نه سرسریست که از سر به‌در شود
مهرت نه عارضی است که جای دگر کنم
عشق تو در وجودم و مهر تو در دلم
باشیر اندرون شد و با جان بدر کنم
آری،
میهنی می سازیم
که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
با ما در کانال تلگرام میهنی میسازیم همراه شوید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر