هفته گذشته، آخوند روحانی در کنفرانس مطبوعاتی گفت: «مشکلات اقتصاد ایران تا ۱۰۰ سال دیگه هم حل نمیشه». منظور از این حرف چیست؟ و اشاره به چه وضعیتی در اقتصاد ایران دارد؟ چون او که مدعی بود ۱۰۰ روزه با کلیدی که در دست داره، مشکلات اقتصادی را حل میکند؟ یا سمت و سوی حل آن را روشن میسازد؟
واقعیت این است که معنا و مفهوم این حرف چیزی نیست جز اینکه در این نظام مطلقاً هیچ مشکل اقتصادی حل نشده و نخواهد شد. آن هم از طرف کسی که ۴ سال پیش با بادی که به غبغب میانداخت، میگفت کلید حل مشکلات دست من است.
البته اینکه رژیم آخوندی برای خودش کیسه ۱۰۰ ساله آن هم با این درجه از فساد و پوسیدگی بدوزد این هم یک طنز است، چرا که دیر نیست روزی که بابت همه خرابکاریهایی که در ایران کرده با خشم ویرانگر مردم ایران روبهرو شود.
مقاومت ایران و مجاهدین خلق ایران لااقل از سالها پیش رسماً و در بالاترین سطح یعنی رهبر مقاومت گفته بودند که، افعی کبوتر نمیزاید، ، این یک معنای سیاسی دارد یعنی اصلاحات از دل این نظام بیرون نمیآید، یک معنای اقتصادی هم دارد که. اساساً در این رژیم امکان حل مشکلات اقتصادی وجود ندارد.
مشکل اصلی اقتصادی ریشه در ساختار فاسد نظام ولایت فقیه دارد. احمد توکلی از کارشناسان اقتصادی رژیم و سایر کارشناسان نظام، بارها گفتهاند که در ایران فساد سیستمی است. فساد سیستمی یعنی همه عناصرش فاسد و تبهکارند، هم ارگانهای رسمی و هم دستگاههای موازی. بعبارت دیگر هم ارگانهای رسمی به کار فساد سیستماتیک مشغولند و هم قوانین و تئوریهای فسادآفرین بر این نظام حاکم است.
به عبارت دیگر شجره خبیثهیی است که ریشه و بنیادش بر فساد بنا شده است، به همین دلیل هم هیچ ثبات و آرامشی بر آن حاکم نیست. حافظ منافع همه این مجموعه فاسد، هم رأس نظام، یعنی ولیفقیه است.
طنز روزگار این است که هم خامنهای و هم روحانی و هم رئیسی و... همه مدعیاند که با فساد مبارزه میکنند. در حالیکه اینها نه میخواهند و نه میتوانند با فساد مبارزه کنند. نمیخواهند برای اینکه همینکه بخواهند با فساد مبارزه کنند باید با اصل نظام مخالفت کنند، یعنی با نهادهای فسادآفرین همین نظام مبارزه کنند که در رأسش سپاه پاسداران است، بنیاد بهاصطلاح مستضعفان است، ستاد اجرایی فرمان امام است، بنیاد بهاصطلاح شهید است، و همه ارگانهایی که به بیت خامنهای وصلند، اینها در حالیکه صدها میلیارد دلار گردش مالی و سرمایه دارند، اما به هیچ کس حساب پس نمیدهند، بنابراین نمیخواهند چون چاقو دسته خودش را نمیبرد. اما نمیتوانند با فساد مبارزه کنند چون تار و پودشان با فساد تنیده شده است.
دو تن از کارگزاران رژیم، یعنی احمد توکلی و عباس عبدی در بیانیهیی به صراحت اذعان میکنند: «امروز با فساد سیستمی و شبکهیی روبهرو هستیم. در این مرحله دستگاههای ناظر و مسئول مبارزه با فساد، خود به درجاتی آلوده میشوند و مفسدان به شکل شبکهیی از یکدیگر حمایت میکنند و خود به بخشی از علت تداوم و تشدید فساد مبدل میشوند».
اگر چه این مهرههای نظام آخوندی در بیانیهشان هیچ اشارهیی به موارد این فساد نکردهاند، اما احمد توکلی در گفتگو با تلویزیون شبکه یک رژیم 23فروردین 96به مواردی از فساد گسترده اشاره کرد از جمله: ”حقوقهای نامتعارف، حقوقهای نجومی، معاملات و قراردادهای غیرشفاف، حق واگذاری زمین به همسران مسئولان نظارتی در منطقه آزاد جنوب کشور، عدم شفافیت در معاملات بانکی، تبانی بانکها برای پرداخت تسهیلات و... ...»
در همین برنامه احمد امیر آبادی عضو هیأترئیسه مجلس ارتجاع ضمن اشاره به عدم شفافیت مالی کاندیداهای رژیم برای نمایش انتخابات ریاست جمهوری، مجلس رژیم و شوراهای قلابی شهر به فساد گسترده در نهادهای دولتی و غیردولتی نظیر ”شهرداریها، بانکها، بیمهها و سازمانهای تأمین اجتماعی“ اشاره کرد و افزود: «در بررسیهای انجام شده در بسیاری از فسادها نقش آنها دیده میشود و در این میان بانکها بهدلیل آن که مسئولان آنها خود منافع دارند در مقابل شفافیت مقاومت میکنند».
وی ضمن اشاره به موضوع پرداخت حقوقهای نجومی به مهرههای نور چشمی رژیم که ”ذخیره انقلاب “ نامیده میشوند در مورد عملکرد مدیران و هیأت مدیره آنها گفت: «این افراد بیشتر از آن که منافع مردم را در نظر بگیرند، منافع و سیاستهای حزب و جناح خود را در بانکها عملیاتی میکنند».
این نماینده مجلس رژیم در مورد فعالیتهای بانکی نیز اذعان کرد: «درباره ابربدهکاران بانکی شفافیت وجود ندارد».
امیر آبادی همچنین در مورد فساد مالی بانکها در دولت احمدینژاد و دولت آخوند حسن روحانی گفت: «در دولت قبل دو نفر از کسانی که حسابهای شفافی نداشتند تلاش داشتند با فشارهای سیاسی وامهای کلانی دریافت کنند. همین افراد در دولت کنونی با فشارهای سیاسی سنگین موفق به دریافت وام های بسیار کلانی شدند».
حسن عباسی یکی از مهرهها و سرچماقدارهای باند خامنهای نیز اذعان میکند: «اشرافی گری در درون نظام ریشه دوانده و فساد درون لایههای سیستم نهادینه شده است». (سایت بتانیوز 11اسفند 95)
در گفتکوی ویژه خبری تلویزیون رژیم 24فروردین 96 محمدعلی وکیلی نماینده مجلس ارتجاع یکی از شرکت کنندگان در این برنامه در پاسخ به سؤال مجری مبنی بر اینکه مهمترین مشکل نظام اداری در زمینه شفافیت چیست، گفت: «فساد سیستمی در سیستم اجرایی نهادینه شده است... . اگر این سیستم اصلاح نشود در باتلاق فساد اداری میماند».
قاضیزاده یکی دیگر از نمایندگان مجلس ارتجاع با اشاره به امضاهای پرقدرت گفت: «شبکه فرسوده امضاهای طلایی را ایجاد کرده است این نظام و شبکه فرسوده ما امضاهای طلایی را ایجاد کرده است».
این مهره رژیم در ارتباط با رسیدگی به اموال داراییهای مسئولان رژیم که در مجلس هفتم تصویب شد، گفت: «این قانون ضمانت اجرایی نداشت!».
حالا با این همه فساد این نکته مهم به ذهن میزند که پس رژیم توانسته با این درجه از فساد، خودش را نگه دارد و باز هم نگاه خواهد داشت و تأثیرات اجتماعی آن را کنترل میکند.
اما واقعیت این نیست. جهانگیری معاون اول روحانی یک بار یا بیشتر اعتراف کرد که فساد مثل موریانه رژیم را از درون خورده، یعنی رژیم از درون کاملاً پوک شده و ظاهراً هنوز روی پا ایستاده، طبعاً این پوکی به جایی میرسد که با یک ضربه نقش بر زمین خواهد شد.
قالیباف روز شنبه 26 فروردین که برای ثبت نام در نمایش انتخابات ریاستجمهوری در وزارت کشور رژیم حضور یافته بود گفت: «روحانی از بهتر شدن وضعیت اقتصادی میگوید اما اگر وی پایش را از اتاقش بیرون بگذارد از واقعیات درون جامعه تصویر ملموستری پیدا میکند و تنها 4 درصد جامعه از وضع موجود راضی هستند». یعنی اعتراف صریح میکند که ۹۶درصد مردم ایران از این وضع ناراضیند. حرفی که مقاومت ایران از سالها پیش است در مورد این رژیم زده حالا از طرف بالاترین مهرههای رژیم تکرار میشود. همین ماه گذشته بود که کارگران شعار میدادند «زیر بار ستم نمیکنیم زندگی –جان فدا میکنیم در ره آزادگی – مرگ بر این وضع».
بنابراین تأثیر اجتماعی فساد سیستماتیک رژیم آخوندی همین تنفر اجتماعی و شعله ورتر شدن زمینههای قیام علیه چنین نظام سراپا فاسد ولایتفقیه است.
آری،
میهنی می سازیم
که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
با ما در کانال تلگرام میهنی میسازیم همراه شوید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر