فراخوان به محاکمه سران رژیم آخوندی به‌خاطر قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷سمینار جوامع ایرانیان در اروپا با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت و شرکت شخصیت‌های برجسته بین‌المللی 13شهریور 1395 – 3سپتامبر 2016
برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه پیشین فرانسه
دوستان عزیز، شما مرا به‌عنوان مدافع حقوق‌بشر معرفی کردید. بعد از این‌که حرفهای شما را شنیدم و مدارکی را که برایم فرستاده بودید را خواندم، از خود سؤال می‌کنم که تابه‌حال این مدافعان حقوق‌بشر کجا بودند؟ البته می‌دانم که بسیاری از آنها با ارزش هستند و تعدادی اعتراض کردند. اما وقتی این کشتار رخ داد صحبت از تعداد کم بود. همیشه در این مانع (بر سر راه حقوق‌بشر) منافع حکومتی وجود دارد. مانعی که من در طول عمرم با آن مواجه بودم. مانعی که موجب می‌شود نخواهند سنگها را از زمین بردارند تا ببینند خاک از چه خونی سیراب شده است. منافع حکومتی سکوت را تحمیل می‌کند. اما بعد متوجه می‌شویم که اشتباه کرده‌ایم که سکوت کرده‌ایم. الآن معلوم است که وضع ملاهایی که جانشین شاه ایران شدند روشن نبود. البته تعادل منطقه‌یی شکننده بود و هنوز هم هست. اما به تدریج تلاش شد که آنچه در ایران می‌گذرد فراموش شود. بعد هم مشکلاتی دیگر رخ داد نظیر جنگ ایران و عراق و مواضع دست‌اندرکاران و حتی کشورهای دوری نظیر آمریکا و اروپا و کشورهای منطقه. آنگاه ما سکوت پیشه کردیم. تعدادی اعتراض کردند و در خیابانها تظاهرات کردند که زیاد نبود. اکنون متوجه می‌شویم که ابعاد این کشتار سال ۱۹۸۸ چه بوده است.
۳۳۰۰۰ نفر اعدام شدند. این سؤال مطرح است که دادگاه جزایی بین‌المللی در لاهه چه می‌کرد؟ قبلاً دادگاههایی درباره قتل‌عامهای مشخص دیگر تشکیل شده بود دادگاههایی نظیر دادگاه راسل، دادگاه درباره کشتار رواندا و کشتار لبنان. اکنون باید حتماً یک دادگاه ویژه درباره ایران تشکیل شود. اگر گفته شود که مشمول مرور زمان شده است، باید بگوییم که دادگاه برای محاکمه جنایات ملاها ضروری است.
تحقق این هدف دشوار است. معمولاً جامعه بین‌المللی را به کمک می‌گیریم. سازمان ملل چه ارگانی می‌باشد؟ من مدتها یک مأمور سازمان ملل بوده‌ام و مسئول بسیاری کشورها. متأسفانه جامعه بین‌الملل باید مسأله تعادل قواهای سیاسی قدرتهای بزرگ را در نظر بگیرد. لذا برای این دادگاه ضروری است که هر یک از شما و دوستان بیایند درباره حوادثی که از دهه ۱۹۸۰ رخ داده است توضیح دهند. چه تعداد اعدام بوده است؟ یادآوری کنم که ایران به نسبت جمعیتش بیشترین تعداد اعدامها را در جهان داشته است. از زمان قرارداد هسته‌یی بین ایران و آمریکا و اروپا تعداد اعدامها بیشتر شده است. موانعی را بر سر راه ما قرار خواهند داد. ما در این باره با دوستان مجاهدین صحبت می‌کنیم. آنها مطرح خواهند کرد که ما خواهان ثبات در منطقه خاورمیانه هستیم. مسأله بحران سوریه، عراق، ترکیه و دیگرهای منطقه و نیز مناقشه بزرگ میان سنیها و شیعه‌ها وجود دارد. مشکل عربستان سعودی وجود دارد. در ضمن شما امسال در گردهمایی خود در بورژه سخنان یک سعودی را داشتید که مطالب را به خوبی بیان کرد.
این موانع بر سر راه ما وجود خواهد داشت اگر بخواهیم که یک دادگاه تشکیل شود.
به‌رغم همه اینها باید استمرار بدهیم و ابعاد این قتل‌عام را روشن کنیم. باید همه بدانند که معنی حکومت مذهبی چه می‌باشد. تلفیقی از دین و به‌اصطلاح جمهوری. و نابرابری بین زنان و مردان و همه چیزهایی که شما از آنها نفرت دارید.
اینها عواقب دهشتناکی روی مردم ایران به‌طور روزمره دارد. از زمان انعقاد قرارداد هسته‌یی چیزی تغییر نکرده است. من مخالف قرارداد نبودم زیرا وقتی شما را بین صلح و یک جنگ احتمالی اتمی مخیر می‌سازند، البته صلح را ترجیح می‌دهیم. اما به‌رغم این باید واقعیت روزمره آشکار شود.
همه عجله دارند تا برای امضای قرار داد به تهران بروند. بعد متوجه می‌شوند که قراردادها با پاسداران انقلاب امضا می‌شود و اقتصاد در دست آنها است. اما با این وجود مبارزان حقوق‌بشر باید وارد کارزار شوند. اگر چه این روزها مبارزه برای حقوق‌بشر از مد افتاده. دیگر شاهد تظاهرات بزرگ در پاریس نیستیم اگر چه کشتار در سوریه و جاهای دیگر ادامه دارد.
متأسفانه واکنشها ضعیف بوده است و تعدادی کشورهای اروپایی، از جمله کشور من استقبال خوبی از پناهنده‌ها نکردند و این برای مبارزان حقوق‌بشر بسیار دلسرد کننده بود. با این وجود ما باید به وظیفه خود عمل کرده و حق کشته شده‌ها را ادا کنیم. با این امید که آنها ما را به حرکت در آورند و وضعیت فعلی نقض حقوق‌بشر در ایران را فراموش نکنیم. با گرامیداشت خاطره فداکاریهای آنها و با تکرار نامهایشان باید هربار یادآوری کنیم که ایمانمان را از آنها می‌گیریم. با تشکر از این‌که آنها را فراموش نکردید و سپاس از این‌که ضرورت این مبارزه روزمره‌یی که باید به نام آنها انجام دهیم را به ما یادآوری کردید. نباید بگذاریم ایده حقوق‌بشر بمیرد.
اد رندل، رئیس کنوانسیون حزب دموکرات در ژوییه 2016
باتشکر. به سخنرانی وزیرخارجه، کوشنر گوش می‌دادم، احساس کردم که کشورهای جهان نه تنها از موضوع حقوق‌بشر در ایران و وضعیتی که در آنجا در جریان است بلکه از مبارزه مجاهدین خلق ایران هم روی برگردانده‌اند.
من در ژوییه 2010در زمانی که دومین قتل‌عام در اشرف رخ داد حمایت از مقاومت را شروع کردم و الآن 6سال است که در این کار شرکت دارم.
آیا کسی که قتل‌عام 1988 را شنیده بود که می‌گفت سازمان مجاهدین یک سازمان تروریستی است؟ آنچه اتفاق افتاده مایه شرمندگی عظیم بین‌المللی است.
این خیلی تأسف‌آور است که اینها سکوت کرده‌اند در حالی که آنچه که سازمان مجاهدین برایش جنگیده بسیار با آنچه میهن‌پرستان اولیه آمریکا برایش مبارزه کردند مشترک است.
من بسیار تحت‌تاثیر سخنان آیت‌الله منتظری قرار گرفتم که در نوارهای صوتی گفته بود سازمان مجاهدین یک مکتب فکری است و یک منطق است و شما نمی‌توانید آن را با کشتار تمامش کنید بلکه آنها یک ایده هستند و شما ایده را نمی‌توانید بکشید که آنها به پای آن ایستاده‌اند.
حالا لحظاتی به انقلاب آمریکا فکر کنید. اکثر انقلابها، شامل انقلاب فرانسه، روسیه و اغلب آنها از طرف ستمدیدگان شروع شدند،
این ستمدیدگان بوده‌اند که انقلاب را رهبری کرده‌اند. دقیقه‌یی به انقلاب آمریکا فکر کنید. پیام بیانیه استقلال ما چه بود؟ در این اعلامیه آمده بود که به همدیگر، جانهایمان و دستاوردهایمان متعهد هستیم و به آن افتخار می‌کنیم.
الا شما 51سال است که می‌جنگید، 51سال است که سازمان مجاهدین تأسیس شده تا آزادی را در کشورتان محقق کند.
به من از طرف افراد وزارت‌خارجه گفته شده بودم که سازمان مجاهدین در کل جهان 2000نفر بیشتر هوادار ندارد.
یک روز که در ژوییه به پاریس آمدم و برای جمعیتی 110هزار نفری سخنرانی کردم از آن عکس گرفتم و برای وزارت‌خارجه فرستادم. کجاست واکنش و غیرت آنها؟
اول سپتامبر پنجمین سالروز قتل‌عام اشرف را ما برگزار می‌کنیم و شما می‌دانید که چه شد. آنچه اتفاق افتاد این بود که ما دوستان آمریکایی به متقاعد ساختن خانم رجوی و دوستان در اشرف کمک کردیم که به لیبرتی بروند و لیبرتی یک مکان موقت ترانزیت خواهد بود و ظرف چند ماه، به سایر کشورها اعزام خواهند شد.
ما همچنین توافق کردیم که100تن در اشرف بمانند تا از اموال حفاظت کنند خیلی از اموال غیرمنقول بودند ولی ارزشش را داشتند که نگهداری شده و به فروش رسانده شوند و با آن به انتقال ساکنان کمک شود.
اما با کمال حیرت ۵۲تن شامل شش زن بی‌رحمانه قتل‌عام شدند. اگر شما عکسها را دیده باشید نفرات از ناحیه سر به ضرب گلوله کشته شدند، ما عکس و فیلمهای آن را دیده‌ایم و ردیف اجساد باقیمانده در اشرف را. صحنه‌ها شوک‌آور بودند.
ما این عکسها را به وزارت‌خارجه فرستادیم. فقط اطلاعیه‌یی دادند که این قتل‌عام را محکوم کردند.
تعداد ۵۲ نفر به‌خاطر هدفشان کشته شدند و فروش اموال هم انجام نشد در حالی‌که با فروش آنها باید هزینه مهاجرت پرداخت می‌شد. این اموال هم‌اکنون توقیف شده و اجازه فروش پیدا نکرده است. خشم و غیرتی بابت این جنایت در کار نبود.
داستان قتل‌عام (67)، به‌شدت تکان‌دهنده است، به چهره قربانیان که نگاه می‌کنید خیلی جوان هستند به چهره اینها که نگاه می‌کردیم و 30هزار اعدام را نمایندگی می‌کردند.
آنها بسیار جوان بوده‌اند ولی زندگیشان را در طبق اخلاص گذاشته بودند و فقط کافی بود سازمان مجاهدین را نفی کنند و این به آنها امکان زنده ماندن می‌داد اما آنها این یک کار را نکردند. این یک حرکت هوشمندانه بود.
کوشنر وزیرخارجه گفت هنوز برای اینکار دیر نشده است. یک نفر ممکن است بحث کند که حالا دیگر ۲۸ سال گذشته و خیلی برای اینکار دیر است. اما دیر نشده است. خیلی از نازیها بیشتر از ۲۸سال بعد به پای میز محاکمه آورده شدند. چندان هم دور نیست.
بخصوص که شما با کسانی طرف هستید که پیشاپیش در صحنه قدرت و در حکومت ایران نشسته‌اند و مسئولیت مستقیم در این کار دارند. بنابراین این یک آزمایش است.
آزمایشی برای فرانسه، برای بریتانیا و آزمایشی برای آمریکا و آلمان و برای همه کشورهای جهان است که گفته‌اند حقوق‌بشر مهم است. این باید مورد تحقیق قرار گیرد و اینها باید به پای میز عدالت کشیده شوند و دقیقاً باید مانند نازیها محاکمه شوند و ما کمتر از این را نمی‌پذیریم مطلقاً کمترش را نمی‌پذیریم.
نیویورک تایمز، واشینگتن پست همه اینها انتخاب روحانی در انتخابات را ستودند و آن را یک گام به سمت مدراسیون در ایران خواندند!. تعداد ۲۷۰۰ نفر را دار زدن در ملأعام یک گام به سمت مدراسیون است؟ ۴۵۰۰نفر در نوبت اعدام هستند. ایران به نسبت جمعیتش از همه کشورهای جهان بیشتر، اعدام کرده است. وزیر دادگستری روحانی یکی از اعضای هیأت مرگ قتل‌عام ۱۹۸۸بوده است چه کسی این را باور می‌کند؟ اینها گام به سمت مدراسیون است؟ !
ما بایستی یک کارزار راه بیندازیم. کارزاری با کشورمان، با رسانه‌هایمان و به آنها بگوییم که این یک رژیم مدره نیست. یکی از فواید توافق اتمی این بود که مردم ایران با لغو تحریمها به وضعیت بهتری برسند و استانداردهای بالاتری برایشان به‌دست آید. اما هیچ چیز اتفاق نیفتاد. از لغو این تحریمها هیچ چیز به مردم ایران نرسیده است.
ما نمی‌توانیم دست برداریم یا کوتاه بیاییم ما باید تلاش بیشتری انجام بدهیم و ما آرام نخواهیم گرفت تا نفر آخر، لیبرتی را به سلامت ترک کند. اما این هم تنها بخشی از این پیروزی خواهد بود.
هیچ‌یک از ما نباید آرام بگیریم تا این‌که آزادی در ایران محقق شود و ما نباید خودمان را بفریبیم. تنها یک راه دارد که آزادی به مردم ایران برگردد و این وقتی است که رژیم تغییر کند.
آری،
میهنی می سازیم
که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر